O schat, wat gaan we straks eten?

Ik beken, ik heb soms van die dagen dat ik, na een lange werkdag, absoluut geen zin hebt om thuis wat dan ook nog te doen. Gewoon thuiskomen, schoenen uit en dan neerploffen in de zetel om van een goed boek of mooie film te genieten. Het voorspel van zo’n luie avond begint meestal al in de auto op terugweg naar huis: “Wat gaan we straks eten? Bwah, ik weet niet. Zouden we niet …”. En hup we hebben onszelf ervan overtuigd dat niet koken de beste oplossing is. Maar dan? Gaan we voor de meeneem Chinees, frietjes van de frituur of gaan we uit eten?

De laatste keer kozen we voor uit eten gaan en zijn we onderweg naar huis gestopt aan Café Diner in Aarschot. Een vreemde naam voor een restaurant-brasserie, vond ik vroeger. Tot ik er voor de eerste keer binnen ging en hun tekst op de muur las. 

Gezelligheid en samenzijn 

Café
Ca’fé [ka’fee] het; o –s; cafeetje
zaak waar men dranken of een kleine snack kan gebruiken

Diner
Di’ner [dienee] het; o –s; dinertje
1 (enigz. deftig) warme maaltijd 2 feestmaal met gasten

Eigenlijk is die naam dus nog niet zo gek. Je gaat niet alleen uit eten omdat je geen zin hebt om zelf te koken, maar vooral voor de gezelligheid en het samenzijn. De gezelligheid om samen met je partner, vrienden of familie aan tafel te zitten en van – hopelijk –lekker eten te genieten. Gesprekken beginnen als vanzelf, over kleine alledaagse dingen, maar evengoed over politieke of andere soms zwaar geladen kwesties. Vaak ga je tijdens het eten zelfs moeiteloos over van het een naar het ander. De-tuin-die-dringend-moet-gedaan-worden als voorgerecht, da’s-toch-onmenselijk-hoe-ze-die-vluchtelingen-behandelen als hoofdgerecht en The-Danish-Girl-schijnt-echt-wel-een-prachtfilm-te-zijn als dessert.

Als je uit gaat eten kies je vooraf uit het menu wat je gaat eten, maar je weet nooit vooraf waar die gesprekken allemaal naartoe leiden. Je zou voor minder eens geen zin hebben om zelf te koken. “O schat, wat gaan we straks eten?”

Wally Waltz

“Eddy Wally is overleden”, hoorde ik vorige week op het journaal van Eén. Ik moest gelijk aan Mémé denken. Ik wilde de telefoon nemen en haar bellen: “Zeg Mémé, heb je het gehoord? Eddy Wally is dood.” Maar jammer genoeg is ze twee jaar geleden zelf gestorven.

Goh, wat hield ze van van muziek. Niet alleen van Eddy Wally, maar ook van opera, accordeon en vooral alles wat wals was. Als ze een wals hoorde, was ze niet meer te houden. Daar moest ze gewoon op dansen. Zelfs in huis, in haar eentje, tussen de meubels in.

Zij heeft me trouwens leren walsen. Op een feest trok ze me als kind geheid de dansvloer op als er geen volwassene wilde walsen. Een, twee drie, een twee drie, en dan maar draaien en draaien en draaien. Het duurde meestal niet lang voor ik helemaal draaierig was van alsmaar in dezelfde richting te walsen. Maar man, wat hadden we plezier.

Ik ben er zeker van dat ze na haar crematie bij de eerste windvlaag al walsend de wijde wereld is in gevlogen.

2014 herzien

2014 was een kalm blogjaar … en daar heb ik het 2014 jaarlijks rapport van WordPress.com niet voor nodig om dat te weten … Maar het zou zonde zijn van hun tijd als ik het niet zou publiceren. Dus, bij deze:

In een San Francisco kabelbaan passen 60 mensen. Deze blog werd in 2014 ongeveer 370 keer bekeken. Als je blog een kabelbaan zou zijn, zou die ongeveer 6 reizen nodig hebben voordat die zoveel mensen zou kunnen vervoeren.

Klik hier om het complete rapport te bekijken.

100 Happy Days Challenge

Maandag begin ik er aan. Nee, niet aan gelukkig zijn. Dat ben ik al, maar aan de 100 Happy Days Challenge. 100 dagen lang neem ik elke dag een foto van iets wat me een warm gevoel geeft en me gelukkig maakt.

Dat kan van alles zijn: een lekker kopje chocomelk, gekke kuren van de poes of van de kinderen 😉 of thuiskomen na een drukke werkdag. En dat deel ik elke dag op www.facebook.com/bracquine.

Rabo Mobile app binnenkort off line

Ik kreeg vanmiddag een mail van Rabobank.be in mijn inbox. Op zich niets ongewoon want als klant krijg ik wel vaker mails van Rabobank.be. Maar de titel voorspelde weinig goed: “Rabo Mobile App offline vanaf 16/12”

De eenvoudige app met basic functies kan inderdaad wel een grondige opknapbeurt gebruiken. Of beter nog evolueren naar volwaardig alternatief voor het online kanaal. Maar daarvoor haal je de huidige app toch niet off line? Toch niet als online bank.

En de app doet trouwens nog altijd wat hij hoort te doen: het rekeningsaldo en verrichtingen tonen en overschrijvingen doen. Oké, de renteberekening wordt niet meer getoond. Da’s best jammer, want dat vond ik een heel leuke extra. Maar nogmaals, daarvoor haal je een voor de rest goed werkende app toch niet off line.

Dat de rente-uitkering van de getrouwheidspremie sinds kort driemaandelijks gebeurt, was al langer geweten. Laat dat dus zeker geen excuus zijn om nu pas een nieuwe mobiele aanpak te ontwikkelen. Daar hadden ze al maanden geleden mee kunnen starten. En dan hadden ze misschien de huidige app nu kunnen vervangen door een gloednieuwe, innovatieve mobile banking ervaring. Dat was pas customer delight geweest.

20131211-150701.jpg

Hoe een aankoop in een webshop verandert in een webflop

Ik koop graag op het internet. Da’s geen geheim. Je hoeft niet letterlijk van winkel naar winkel te lopen. Je shopt rustig vanuit de zetel. En enkele dagen later ontvang je thuis je bestelling of kun je die ergens in de buurt afhalen.

Maar heel af en toe is het sneller en vooral minder frustrerend om gewoon de auto in de stappen, naar de winkel te rijden en daar iets te kopen.

Zo kocht ik onlangs een Sony BDP-S5100 Blu-ray speler bij bobshop.be. Het was niet bepaald een succeservaring.

Het relaas van een lange tocht.

Woensdag 13 november (zou de datum er misschien voor iets tussen zitten?) bestel ik na een korte zoektocht de blu-ray speler bij bobshop.be: 113,99 euro en volgens de site in voorraad. En zoals het hoort, ontvang ik via e-mail een orderbevestiging waarin alles nog eens mooi wordt opgesomd en de volgende stappen beschreven staan. Levertijd via Kiala 2-3 werkdagen. Dus met een beetje geluk heb ik die vrijdag al, dacht ik bij mezelf.

Donderdag 14 november krijg ik een mail van bobshop.be dat de speler toch niet in voorraad is. Jammer, maar ze geven me wel drie opties: annuleren, iets anders bestellen of gewoon wachten. Ik kies voor het laatste. Ze verwachten de speler opnieuw in hun magazijn op 21 november. Zolang kan ik nog wel wachten.

Donderdag 21 november wordt het plots wat verwarrend. Ik krijg twee mails van bobshop.be. Eentje waarin staat dat mijn bestelling is aangeboden bij Kiala en dat die binnen 48 tot 72 uur geleverd wordt in mijn afhaalpunt. Joepie. En dan even verder in mijn mailbox nog een mailtje waarin me gevraagd wordt een afhaaldatum te kiezen. Hoezo, afhaaldatum kiezen? Mijn pakketjes is verstuurd, niet? Gewoon negeren deze mail. Dit heb ik ook nog nooit gekregen bij aflevering via Kiala.

Vrijdag 22 november surf ik naar de Kiala-site om te zien hoe het met mijn pakketje zit. “Pakket geretourneerd naar de verkoper.” staat er als status. Hmm, dit ziet er niet koosjer uit. Ik informeer per mail bij Bobshop, wat er aan de hand is. Binnen 1 werkdag zou ik antwoord moeten krijgen op mijn vraag, hadden ze in de orderbevestiging geschreven. Helaas, geen antwoord…

Zaterdag 23 november ontvang ik per mail de factuur van mijn aankoop. Dit kan alvast bij mijn administratie. En op de site zie ik in de bestelgeschiedenis staan dat de blu ray speler verstuurd is. Mooi zo.

Zondag 24 november ontvang ik een reminder om een afleverdatum door te geven. Vreemd, volgens de bestelgeschiedenis is de bestelling verstuurd, maar aangezien ze blijven aandringen, vul ik toch maar in. Ik kies voor de eerste datum die mogelijk is, dinsdag 26 november. En ik krijg al onmiddellijk bevestiging via mail: mijn pakketje zal op die dag vanaf 15 uur klaar liggen. We zullen zien…

Dinsdag 26 november. Op de website van bobshop.be staat dat mijn bestelling “gisteren gescand in transit in België. De levering is normaal voorzien voor vandaag.” Na het werk stop ik dan ook bij Delhaize om mijn pakketje op te halen. “Van welke winkel? Bobshop? Nee, daar hebben we niets van liggen. Morgen misschien”.

Woensdag 27 november terug naar Delhaize, geen pakketje.

Donderdag 28 november stuur ik een mailtje naar bobshop.be met de vraag waar mijn pakketje nu in hemelsnaam blijft. Nog geen 2 uur later antwoordt Mireille van bobshop.be – er werken daar dus toch echte mensen – dat ze navraag doet bij Kiala en me spoedig zal informeren. Dankjewel Mireille. ’s Avonds stop ik voor alle zekerheid toch nog maar eens bij Delhaize, maar helaas, nog altijd, geen pakketje.

Vrijdag 28 november. Ik wacht intussen nog altijd op het antwoord van Mireille. Misschien heb je bij Bobshop als klant per aankoop maar recht op 1 antwoord. Hier verbaast niets me nog. Maar ik blijf volharden en passeer ’s avonds nog eens. Geen pakketjes, maar volgens de computer is het wel onderweg. Driewerf hoera.

Zaterdag 30 november steekt er een mailtje van Kiala in mijn mailbox: mijn pakketje is toegekomen.

Zondag 1 december ga ik mijn pakketje afhalen, maar dat ziet er niet in al te beste staat uit. Het is ingepakt in dun, bruin papier en is aan twee kanten gescheurd. De doos is aan een kant ingedeukt en ook de speler zelf is beschadigd, merk ik bij het uitpakken.

Beschadigde blu ray speler

Bobshop.be mag dan wel de goedkoopste zijn, qua service is het abominabel. En laten dat nu net twee zaken zijn die heel belangrijk zijn bij e-commerce.

Maar ook een mooie leerschool: hoe maak ik van een webshop een webflop.