Wat kan dat toch deugd doen, kleuren met het geluid van de televisie op de achtergrond. Kleuren van verbondenheid.
Een beetje kleuren om te relaxen …
Categoriearchief: Personal
Niks zo plezant als een taal leren 😉
Als er een ding positief is aan deze vreemde periode, dan is het dat ik gestart ben met online Oekraïens te leren aan de School of Ukrainian language & culture. Een heel toffe manier om een taal te leren.
Ik was vorig jaar al heel enthousiast over de Oekraïense taal en cultuur, en mijn enthousiasme is sindsdien alleen nog maar gegroeid.
Mijn wonderlijke reis in Covid-tijden
COVID-19 heeft ieders wereld wel serieus op zijn kop gezet. Die van mij toch in elk geval. Maar – gelukkig – niet alleen maar in negatieve zin. Het heeft ook deuren geopend. Deuren naar nieuwe dingen, nieuwe kennis en zelfs naar nieuwe mensen.
De start van mijn reis in de Oekraïense taal en cultuur
Ik was op zoek naar een nieuwe, leuke hobby voor al die nieuwe vrije tijd. En zo heb ik dit jaar, na lange tijd, opnieuw gereisd in woorden. Een verrassend mooie en melodieuze reis is het al geweest, mijn reis in de Oekraïense taal en cultuur. En, bovendien ook volledige Corona-proof.
Mijn reis begon in juli met 3 weken online les aan de School of Ukrainian Language and Culture (Ukrainian Catholic University). Een dagelijkse Zoom-onderdompeling in het Oekraïens met 4 medestudenten uit de VS en Canada. In de vroege ochtend voor hen en in de late namiddag voor mij. Intens, vermoeiend, maar zo leuk en verrijkend. Daar heb ik echt van genoten.
Een eerste tussenstop na 3 weken
Na 3 weken les kunnen we onszelf met enig gestotter al wat voorstellen. Een mengeling van Oekraïens en Engels. Hoe dat klinkt? Dat ga ik iedereen besparen. Maar dat ziet er zo uit:
Добре день. Мене звати Барбара Бракіне. Я з Бельгії. Я працюю в банку. Я проект менеджер. Я одружена і у мене є дві дітини, одна дочка і один син. Моє улюблене хобі – грати на фортепіано. Моя вчителька фортепіано українка.
It is actually my piano teacher who inspired me to learn Ukrainian. Я люблю мови. Я розмовляю нідерландською, французькою, англійською та іспанською мовою.
I was looking for something new to learn, a language completely different from any language I know. And Ukraine looks so beautiful when I see the pictures my piano teacher posts and I also like the way the language sounds. So, зараз вивчаю українську мову.
I hope that one day I’ll be able to get my piano lessons in Ukrainian, speak the language fluently and even think in Ukrainian. That would be great.
En ik blijf verder reizen …
Mijn certificaat van deelname heb ik intussen op zak. Daar ben ik toch best wel trots op. En, ik heb de smaak nu echt wel te pakken. Ik ben al meteen ingeschreven voor het Fall-Winter semester en neem intussen elke week anderhalf uur privéles.
Van woord naar zin, van zin naar verhaal, zo reis ik in COVID-19 tijden de wereld rond.
Online nano-pianoconcert voor Piano Day 2020
Van een afgelast pianoconcert van de studenten
Zondag 22 maart had ons ‘moment de gloire’ moeten zijn: het pianoconcert van de studenten van Piano Art Academy in Herk-de-Stad … op een prachtige C. Bechstein-vleugel. Ik zou voor het eerst voor een publiek spelen. We hadden er de voorbije maanden hard naartoe gewerkt én naartoe geleefd. Ook mijn gezin leefde naar het concert toe … wellicht ook om thuis dan eindelijk eens iets anders te horen 😉
En toen … gingen we in quarantaine door Covid-19. Dag concert, dag pianolessen. Alleen nog thuis piano spelen, zo zien de komende weken of misschien zelfs maanden er uit.
Naar een online “pianoconcert” voor Piano Day 2020
Vandaag, 28 maart is het Piano Day 2020. Dit is de 88ste dag van het jaar, zoals ook een piano 88 toetsen telt. En speciaal voor Piano Day heb ik thuis mijn liedje voor het pianoconcert gespeeld. Een soort online nano pianoconcert 😉
Het nummer dat ik speel, heeft al sinds mijn jeugdjaren een speciale betekenis voor mij en is een mooie herinnering aan mijn overleden grootmoeder, Eternally van Charlie Chaplin uit de film Limelight.
Enjoy. En geef gerust een like of post commentaar als je ervan genoten hebt.
Verjaardagswensen
Elke dag heeft zijn wonder
De ochtenddauw die zich op het gras neervlijt
De regendruppel die snel of langzaam van een blad rolt
De herten die de vroege jogger bedachtzaam aankijken
De zachte voetstappen van je vrouw die de trap afkomt
De knuffels en zoenen van mensen die je graag zien
En op deze dag is het wonder voor jou
O schat, wat gaan we straks eten?
Ik beken, ik heb soms van die dagen dat ik, na een lange werkdag, absoluut geen zin hebt om thuis wat dan ook nog te doen. Gewoon thuiskomen, schoenen uit en dan neerploffen in de zetel om van een goed boek of mooie film te genieten. Het voorspel van zo’n luie avond begint meestal al in de auto op terugweg naar huis: “Wat gaan we straks eten? Bwah, ik weet niet. Zouden we niet …”. En hup we hebben onszelf ervan overtuigd dat niet koken de beste oplossing is. Maar dan? Gaan we voor de meeneem Chinees, frietjes van de frituur of gaan we uit eten?
De laatste keer kozen we voor uit eten gaan en zijn we onderweg naar huis gestopt aan Café Diner in Aarschot. Een vreemde naam voor een restaurant-brasserie, vond ik vroeger. Tot ik er voor de eerste keer binnen ging en hun tekst op de muur las.
Café
Ca’fé [ka’fee] het; o –s; cafeetje
zaak waar men dranken of een kleine snack kan gebruikenDiner
Di’ner [dienee] het; o –s; dinertje
1 (enigz. deftig) warme maaltijd 2 feestmaal met gasten
Eigenlijk is die naam dus nog niet zo gek. Je gaat niet alleen uit eten omdat je geen zin hebt om zelf te koken, maar vooral voor de gezelligheid en het samenzijn. De gezelligheid om samen met je partner, vrienden of familie aan tafel te zitten en van – hopelijk –lekker eten te genieten. Gesprekken beginnen als vanzelf, over kleine alledaagse dingen, maar evengoed over politieke of andere soms zwaar geladen kwesties. Vaak ga je tijdens het eten zelfs moeiteloos over van het een naar het ander. De-tuin-die-dringend-moet-gedaan-worden als voorgerecht, da’s-toch-onmenselijk-hoe-ze-die-vluchtelingen-behandelen als hoofdgerecht en The-Danish-Girl-schijnt-echt-wel-een-prachtfilm-te-zijn als dessert.
Als je uit gaat eten kies je vooraf uit het menu wat je gaat eten, maar je weet nooit vooraf waar die gesprekken allemaal naartoe leiden. Je zou voor minder eens geen zin hebben om zelf te koken. “O schat, wat gaan we straks eten?”
Wally Waltz
“Eddy Wally is overleden”, hoorde ik vorige week op het journaal van Eén. Ik moest gelijk aan Mémé denken. Ik wilde de telefoon nemen en haar bellen: “Zeg Mémé, heb je het gehoord? Eddy Wally is dood.” Maar jammer genoeg is ze twee jaar geleden zelf gestorven.
Goh, wat hield ze van van muziek. Niet alleen van Eddy Wally, maar ook van opera, accordeon en vooral alles wat wals was. Als ze een wals hoorde, was ze niet meer te houden. Daar moest ze gewoon op dansen. Zelfs in huis, in haar eentje, tussen de meubels in.
Zij heeft me trouwens leren walsen. Op een feest trok ze me als kind geheid de dansvloer op als er geen volwassene wilde walsen. Een, twee drie, een twee drie, en dan maar draaien en draaien en draaien. Het duurde meestal niet lang voor ik helemaal draaierig was van alsmaar in dezelfde richting te walsen. Maar man, wat hadden we plezier.
Ik ben er zeker van dat ze na haar crematie bij de eerste windvlaag al walsend de wijde wereld is in gevlogen.
2014 herzien
2014 was een kalm blogjaar … en daar heb ik het 2014 jaarlijks rapport van WordPress.com niet voor nodig om dat te weten … Maar het zou zonde zijn van hun tijd als ik het niet zou publiceren. Dus, bij deze:
In een San Francisco kabelbaan passen 60 mensen. Deze blog werd in 2014 ongeveer 370 keer bekeken. Als je blog een kabelbaan zou zijn, zou die ongeveer 6 reizen nodig hebben voordat die zoveel mensen zou kunnen vervoeren.
100 Happy Days Challenge
Maandag begin ik er aan. Nee, niet aan gelukkig zijn. Dat ben ik al, maar aan de 100 Happy Days Challenge. 100 dagen lang neem ik elke dag een foto van iets wat me een warm gevoel geeft en me gelukkig maakt.
Dat kan van alles zijn: een lekker kopje chocomelk, gekke kuren van de poes of van de kinderen 😉 of thuiskomen na een drukke werkdag. En dat deel ik elke dag op www.facebook.com/bracquine.
Tot ziens Ware Jacob
’t Is gedaan met de ware Jacob. Het zal dan toch niet zo waar geweest zijn.
Mocht er iemand nog op zoek zijn …
